Dalekie miejsca polskich szkół wyższych w rankingach światowych nie napawają optymizmem, wymagają zastanowienia się i refleksji. Dlaczego system zarządzania w szkolnictwie wyższym nie nadąża za europejskimi i światowymi wymaganiami. Ponad 20 lat transformacji politycznej, społecznej i gospodarczej w niewystarczającym stopniu wpłynęło na konieczne przekształcenia, nie spowodowało wymaganego wzrostu jakości zarządzania w uczelniach publicznych i niepublicznych oraz oczekiwanego rozwoju, który by przybliżył czołowe polskie uniwersytety i politechniki do czołówki europejskiej i światowej. Celem opracowania jest prezentacja wybranych problemów szkolnictwa wyższego oraz próba wskazania najważniejszych wyznaczników poziom jakości kształcenia w Polsce w warunkach rozwijającej się gospodarki rynkowej i międzynarodowej mobilności edukacyjnej. Tezą towarzysząca opracowaniu jest potwierdzone, pełne przekonanie autora, że szkoły wyższe w Polsce dysponują wielkim i niewykorzystanym potencjałem intelektualnym, jaki posiadają zatrudnieni w nich nauczyciele akademiccy i studenci, na skutek niskiej jakości zarządzania w uczelniach publicznych i niepublicznych.