Disposition litigants in the amended Code of Criminal Procedure

Ustawa z dnia 27 września 2013 r., która weszła w życie 1 lipca 2015 r., miała na celu zwiększenie kontradyktoryjności procesu karnego oraz poszerzenie zakresu zastosowania trybów konsensualnych. Obydwa te kierunki zmian kładą nacisk na dyspozycyjność stron. Dyspozycyjność w procesie karnym oznacza swobodę stron w rozporządzaniu prawami. Rozumiana jest jako uprawnienie stron do wpływania na sposób inicjowania procesu, jego przebieg, ewentualne modyfikacje i wreszcie jego zakończenie. W wyniku nowelizacji Kodeksu postępowania karnego z 27 września 2013 r. zwiększaniu uległ zakres dyspozycyjności stron. Prowadzi to do przekazania, w znacznym zakresie, zadania rozwiązania sprawy karnej stronom postępowania. Większa dyspozycyjność nie oznacza jednak sprywatyzowania procesu karnego. Porozumień konsensualnych nie należy natomiast traktować jako zagrożenia dla osiągnięcia sprawiedliwości prawnomaterialnej.

The Act of 27 September 2013, which enters into force on 1th July 2015, is aimed at an increase of the adversarial nature of criminal proceedings and extension of the scope of application of consensual procedures. Both of those directions of change put emphasis on the disposition of the parties. In criminal proceedings disposition is construed as liberty in the disposition of rights. It is understood as the parties' right to influence the manner in which the proceedings are initiated, their course, make some possible modifications and, finally, influence its conclusion. As a result of the amendment of the Code of Criminal Procedure of 27 September 2013, the scope of parties' disposition has changed. It results in handing over a large scope of the resolution of a criminal case to the parties to the proceeding. However, increased disposition does not mean that the criminal proceedings have been privatised. Whereas consensual agreements should not be construed as a threat to the achievement of legal and material justice.