Autor skupia się na twórczości Billa Violi z lat 70., kiedy jego prace miały charakter jednoznacznie awangardowy, eksperymentalny, a młody artysta zajmował się przede wszystkim eksplorowaniem możliwości medium. Artykuł jest poświęcony taśmie Four Songs (1976), która z badawczego punktu widzenia sytuuje się na styku działań czysto performerskich i poszukiwań polegających na manipulacji materiałem wideo, jego przetworzeniu na poziomie samego sygnału. Analizując kolejne fragmenty wideo z cyklu "Four Songs" Pitrus zmierza do konkluzji, że eksperymenty Violi odnoszące się do sfery technologii i specyfiki medium, jakim się on posługuje, paradoksalnie mają głębszy sens. Prace Billa Violi nie tylko przynoszą spójną wizję medium wideo, ale też zawierają wizję świata. W tym sensie jego prace eksperymentalne z lat 70. są rodzajem przygotowania do wypowiedzi artystycznych z dwóch kolejnych dekad, które będą zdolne wizję tę wyrazić w sposób jeszcze bardziej pogłębiony.

The author focuses on the work of Bill Viola from the period of 1970s, when his work was experimental and clearly in the avant-garde, and the young artist was busy exploring various possibilities offered by media. The article deals with the 1976 tape Four Songs, which from the researcher’s point of view shows an overlap of performance art and exploration of the media, through manipulations of video material, and its transformation at the level of signal. The analysis of more video excerpts from the cycle of "Four Songs", leads Pitrus to conclude that Viola’s experiments dealing with technology and the character of the medium paradoxically have a deeper meaning. The work of Bill Viola not only brings a coherent vision of the video as a medium, but also contains a vision of the world. In this sense his experimental work from the 1970s constitute a preparation for his artistic expression in the following two decades, which express this vision in even greater depth.