Przedmiotem rozprawy jest analiza dynamiki męskich relacji homospołecznych w polskim kinie fabularnym od lat 30. XX wieku po współczesność. Wypracowane przez Eve Kosofsky Sedgwick pojęcie "męskiego pragnienia homospołecznego" pozwala przyjąć płynność granicy między "homospołecznym" i "homoseksualnym". Płynność ta z jednej strony sprawia, że – gdy przyjrzeć się relacjom łączącym męskich bohaterów polskich filmów – nie zawsze łatwo odróżnić więzi męskiego braterstwa od związków podszytych homoerotycznym pragnieniem. Z drugiej strony, immanentna dla męskich wspólnot ukazanych na kinowym ekranie labilność sprawia, że koniecznością staje się jasne oddzielenie "legalnych" męskich związków homospołecznych od potępianych związków homoseksualnych. Tym samym rozważania oscylują wokół trzech zagadnień badawczych: (1) refleksji naukowej nad dziejami męskiej nienormatywnej tożsamości seksualnej w kinie – i szerzej: kulturze – polskiej, (2) analizy historycznie zróżnicowanych relacji pomiędzy wspólnotą homospołeczną a odmieńcem oraz (3) ujawniających się w owych filmach kulturowych mechanizmów służących stabilizacji więzi pomiędzy mężczyznami. Przedmiotem analiz jest m.in. kino Michała Waszyńskiego, adaptacje utworów Jarosława Iwaszkiewicza, wybrane filmy Andrzeja Wajdy i Krzysztofa Zanussiego oraz kino Władysława Pasikowskiego.