Zażalenie do Sądu Najwyższego na orzeczenie sądu drugiej instancji uchylające zaskarżony apelacją wyrok i przekazujące sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania (orzeczenie kasacyjne) jest nową instytucją w polskiej procedurze cywilnej. Wprowadzone zostało ustawą obowiązującą od 3 maja 2012 r. w związku ze stwierdzeniem, że sądy drugiej instancji zbyt często wykorzystują uprawnienia do orzekania kasacyjnego, podczas gdy powinny raczej korygować błędy w stosowaniu prawa popełnione przez sądy pierwszej instancji i dążyć do wydania orzeczenia rozstrzygającego spór merytorycznie.
Wskazanie przez ustawodawcę, że Sąd Najwyższy jest właściwy do rozpoznania zażalenia na orzeczenie kasacyjne sądu drugiej instancji powoduje szereg wątpliwości przy wyznaczaniu zakresu, w jakim Sąd Najwyższy powinien rozpoznać sprawę w związku z wniesieniem zażalenia oraz jego uprawnień w zakresie orzekania. Tym problemem poświęcone jest niniejsze opracowanie.

The procedure of filing a complaint with the Supreme Court against the ruling of a second instance court in which the questioned sentence is overruled and the case transferred to the first-instance court for re-consideration (cassation ruling) is a new concept in the Polish judicial procedure. It was introduced by a law enforced on May 3, 2012, in connection with the statement that second-instance authority is too widely used for cassation rulings while it ought to be used to correct law application errors made by first-instance courts and aimed at issuing a ruling which would settle the conflict based on objective data. The lawmakers’ indication that the Supreme Court is the right instance to recognise the complaint concerning the cassation ruling of a second-instance institution raises a number of questions as one attempts to define the range of the Supreme Court's duties in recognition of the case to which the filed complaint pertains as well as the Supreme Court's ruling powers. This case study is devoted to these questions.