Zachowania prokreacyjne w Polsce wykazują wyraźne i często utrwalone zróżnicowanie przestrzenne. Zróżnicowanie to dotyczy nie tylko wartości współczynnika dzietności czy płodności, lecz również wzorca płodności i udziału urodzeń pozamałżeńskich. Celem autorki było stworzenie typologii, która pozwoli na wyodrębnienie jednolitych pod kątem zachowań prokreacyjnych obszarów oraz scharakteryzowanie regionalnego zróżnicowania tego zjawiska. Posłużyła się taksonomiczną metodą k-średnich, wykorzystując jako zmienne opisujące zachowania prokreacyjne: współczynnik dzietności, cząstkowe współczynniki płodności, udział trzecich i kolejnych urodzeń oraz odsetek urodzeń pozamałżeńskich.